آخرِ راه اومدن با روزگار
                            گِره‌ی کوریه که بختِ منه
                                                        که تموم اتفاقای بعدش
                                                                               شاهد زندگی سختِ منه

شاید این زخمی که از توو خوردم و
                                      از حرارتش زبونه می‌کشم
                                                                   یا تمومِ بی کسی‌هامو همش
                                                                                                فقط از دستِ زمونه می‌کشم

بگو بازم هَوامو داری و
                          مثل همه منو تنها نمی‌ذاری
                                                       بگو هستی تا نَتَرسونَتم
                                                                                ظلمت این شبِ تکراری
بگو هستی و رویِ ماه تو امشب
                                  پشت اَبرا پِنهون نمیشه
                                                          آسمونِ بختِ تیره‌ی من
                                                                                  ابری نمی‌مونه همیشه

من که پُشتم به خودت گرمه و باز
                                   هرچی این راهو میام نمی‌رسم
                                                                   نکنه دَستمو ول کردی برم
                                                                                               که به هرچی که می‌خوام نمی‌رسم

شایدم من اشتباهی اومدم
                          که درِ بسته رو وا نمی‌کنی
                                                      من به این سادگی دل نمی‌کَنم
                                                                                    از تو که منو رها نمی‌کنی

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

خواننده : محسن یگانه
دانلود

نوشته های دیگران ()